اگر چه دولت غاصب در سال ۱۹۴۸ تأسیس شد، ولی مقدمات دستاندازی به این نقطه حساس از منطقه اسلامی، سالها پیش از آن آغاز شده بود. این سالها مقارن است با دخالت فعال غرب در کشورهای اسلامی برای حاکم کردن سکولاریسم و ناسیونالیسم افراطی و کور و به قدرت رساندن دولتهای مستبد و شیفته یا دستنشانده غرب. مطالعه حوادث آن سالها در ایران و ترکیه و کشورهای عربی غرب آسیا تا شمال آفریقا، این حقیقت تلخ را آشکار میکند که ضعف و تفرقه در امت اسلامی، زمینهساز فاجعه غصب فلسطین شد و این ضربه از سوی جهان استکبار بر امت اسلامی وارد آمد.
این عبرتآموز است که در آن مقطع، هر دو اردوگاه سرمایهداری و کمونیسم با قارونهای صهیونیست به همافزایی رسیدند؛ انگلیس اصل توطئه را طراحی و پیگیری کرد، سرمایهداران صهیونیست اجرای آن را با پول و سلاح بر عهده گرفتند و شوروی اولین دولتی بود که تأسیس دولت نامشروع را به رسمیت شناخت و انبوه یهودیان را به آنجا اعزام کرد. رژیم غاصب، محصول آن وضعیت در جهان اسلام از سویی و این توطئه و تهاجم و تجاوز اروپایی از سوی دیگر بود.
امروز دیگر وضع جهان، مانند آن روز نیست؛ ما باید این حقیقت را همواره در نظر داشته باشیم. امروز موازنه قوا به نفع دنیای اسلام تغییر یافته است. حوادث گوناگون سیاسی و اجتماعی در اروپا و امریکا، ضعفها و اختلالات عمیق ساختاری و مدیریتی و اخلاقی غربیها را در برابر جهانیان عریان کرد. قضایای انتخابات در امریکا و آزمون بهشدت رسوای مدیران پرمدعا و متکبر آن و نیز مواجهه یکساله ناموفق با کرونای همهگیر در آمریکا و اروپا و حواشی شرمآور آن و آشفتگیهای سیاسی و اجتماعی اخیر در مهمترین کشورهای اروپایی، همه نشانه سیر نزولی و افولی اردوگاه غرب است.
در سوی دیگر، رشد نیروهای مقاومت در حساسترین مناطق اسلامی، رشد تواناییهای دفاعی و هجومی آنان، رشد خودآگاهی و انگیزه و امید در ملتهای مسلمان، رشد گرایش به شعارهای اسلامی و قرآنی، رشد علمی، رشد استقلالطلبی و خوداتکایی در ملتها، نشانههای مبارکی است که آینده بهتر را نوید میدهد.
در این آینده مبارک، باید همافزایی کشورهای مسلمان، یک هدف عمده و اساسی باشد و این چندان دور از دسترس به نظر نمیرسد. محور این همافزایی، قضیه فلسطین به معنی همه کشور و سرنوشت قدس شریف است. این همان حقیقتی است که دل نورانی امام خمینی عظیم (رحمه الله علیه) را به اعلام روز جهانی قدس در آخرین جمعه ماه رمضان هدایت کرد.
همافزایی مسلمین بر محور قدس شریف، کابوس دشمن صهیونیست و حامیان امریکایی و اروپایی آن است. طرح ناکام «معامله قرن» و سپس تلاش برای عادیسازی روابط چند دولت ضعیف عربی با رژیم غاصب، تلاشهای مذبوحانه برای فرار از آن کابوس است.
من قاطعانه میگویم این تلاشها به جایی نخواهد رسید؛ حرکت نزولی و رو به زوالِ رژیم دشمن صهیونیستی آغاز شده و وقفه نخواهد داشت.
دو عامل مهم، تعیینکننده آینده است: اول ـ و مهمتر ـ تداوم مقاومت در داخل سرزمینهای فلسطین و تقویت خط جهاد و شهادت، و دوم، حمایت جهانی دولتها و ملتهای مسلمان در سراسر جهان از مجاهدان فلسطینی.
همه -دولتمردان، روشنفکران، عالمان دینی، احزاب و گروهها، جوانان غیور و دیگر قشرها- باید جایگاه خود در این حرکت سراسری را بیابیم و نقش ایفا کنیم. این است آن چیزی که کید دشمن را باطل میکند و برای این وعده الهی: اَم یُریدونَ کَیدًا فَالَذینَ کَفَروا هُمُ المَکیدون، مصداقی آخرالزمانی به وجود میآورد؛ وَ اللهُ غالِبٌ عَلی اَمرِه؛ وَلکِنَ اَکثَرَ الناسِ لا یَعـلَمونَ.